Andreas en Marie woonden eerst in de Cordouanierstraat A23 Brugge, de Collaert Mansionstraat E18 Brugge, e.a.. Daarna vinden we in de bevolkingsboeken van Kortrijk twee achtereenvolgende woonplaatsen, nl. Groote Kring 8 (tot 11 januari 1929), en daarna Veldstraat 103. Andreas wordt vermeld als pianist, en in de marge staat: 'blind'. Op 19 september 1930 wordt er opnieuw verhuisd naar Brugge, Maagdendalstraat 24.
Kinderen:
- Pieter-('Pierre') REYNAERT (°Kortrijk 5.3.1930 als Lanssens, +Brugge 10.01.2000)
X Maria Brinckman > Hilde, Gerda, Peter, Toon, Katrien, Lieve en Trees Reynaert
- Thomas REYNAERT (°Brugge 8.5.1931, conciërge schouwburg, +Zedelgem 24.10.1994)
X Raymonda Bossier > Johan Reynaert
- Antoine REYNAERT (°Brugge 23.10.1932 +Brugge 07.08.1988), ongehuwd
- Alfons REYNAERT (°Brugge 29.01.1934), overleden na 3 maanden
- Betsy REYNAERT (°Brugge 20.05.1935), ongehuwd
- Annie REYNAERT (°Brugge 25.08.1940) X Francis Janssens
> Virginie, Sebastien en Emmanuelle Janssens
- Marie-Godelieve REYNAERT (°Brugge 16.08.1946) X Arnold Dedecker
> Bea Dedecker X Anton Jacobus
Op het bidprentje van Andreas Reynaert wordt zijn leven als volgt samengevat:
«Vele tientallen heeft hij, hier in deze kerk, boven op het doksaal als organist, uitgeleide helpen doen. Vandaag staan wij rond de katafalt, bij zijn stoffelijk overschot, rouwend om zijn heengaan, maar toch met de troostende gedachte dat de man die ons verlaten heeft een in-goed mens geweest is. Twee idealen hebben zijn hele leven beheerst: zijn gezin en zijn muziek. Bezield door het rotsvaste geloof in de waarden van het Christendom en de boodschap van Jezus de Heer. Het opluisteren van de kerkelijke diensten, dat hij bijna veertig jaar heeft verricht, is voor hem nooit een karwei geweest. Hij ging steeds met liefde naar de kerk en naar zijn orgel. Hoewel hij het nooit zelf heeft gezegd, wekte hij meer dan eens de indruk, dat hij de kerkdienst als een eer beschouwde.
Vader was een man van niet zoveel woorden. Lange gesprekken hebben we hem nooit weten voeren. Hoewel hij visueel gehandicapt was, hebben we hem nooit horen klagen. Integendeel, hij was een opgewekt en levenslustig man, sterk aan het leven gehecht. Zijn taal was echter de muziek. Wanneer hij aan het klavier van zijn piano Beethoven, Mozart, Schubert of Chopin vertolkte, of wanneer hij op zijn orgel choralen van Bach of een concerto van Haendel speelde, kwam hij pas echt aan het woord. Wij, zijn echtgenote en kinderen, beleefden zo'n muzikaal moment als een innig gesprek, waarin wij de ganse diepte van zijn hart en ziel, zijn grote gehechtheid aan en verbondenheid met ons aanvoelde, veel intenser, dan woorden dit ooit kunnen doen.
De inzet voor zijn beroep - hij was leraar muziek aan het Spermalieinstituut te Brugge - en voor zijn gezin was totaal. Tot een paar dagen voor zijn dood was hij nog op stap. Niet meer om te werken om den brode, want hij was met pensioen. Wel om velen een plezier te doen. Zo was hij. Hij kon niets weigeren.
Een ziekte die al een tijdje sluimerend was, is dan plots acuut geworden. In een paar dagen sloeg de dood toe. Hard en onverbiddelijk. Zijn laatste woorden waren voor Betsy, zijn oudste dochter, die hem jaren lang bij zijn werk heeft begeleid en vergezeld. Voor hem is nu de pelgrimstocht ten einde. Wij, zijn echtgenote, kinderen en kleinkinderen zullen hem dankbaar blijven gedenken als een man die rustig, beheerst en minzaam door het leven is gegaan, als een trouwe bezorgde echtgenoot, als een vader, die voor zijn kinderen een echte levensgezel en een vriend was en als een grootvader, die in het samenzijn met zijn kleinkinderen innige momenten van stil geluk ervaarde.»
Stamboom (genealogie/genealogy/généalogie) Lanssens-Denoo: 24.814 personen (individuals, personnes) d.d. 14 februari 2024 - site: http://lanssens.be