Noël woonde zijn hele leven op de Ruiter, het laatst in de Ieperseaardeweg. Hij volgde een technische opleiding aan het Vrij Technisch Instituut in Roeselare. Van 1955 tot 1995 was hij onafgebroken melkventer, met een grote ronde in Roeselare en wijde omgeving. Bovendien stond hij van 1960 tot 1970 samen met Francine achter de toog van café De Ruiter. Voetbal, gaan bollen in de bolletra van zijn overleden broer André op de Zilverberg, en de duivensport waren Noël's favoriete hobby’s. Hij was ook enige tijd ondervoorzitter van voetbalclub SV De Ruiter. Noël en Francine hadden acht kleinkinderen en tien achterkleinkinderen.
________________________
Als duivenmelker werd Noël op 11 januari 2002 uitgebreid geïnterviewd in de Krant van West-Vlaanderen:
"Aanvankelijk was Noël niet echt geboeid door de duivensport. Hij was melkhandelaar en hield zich daarnaast bezig met het voetbal op De Ruiter en met het gelijknamige café dat hij uitbaatte. De duivenliefhebberij stroomde wel al door zijn bloedvaten want vader Lamsens was verwoed duivenmelker. Toen zijn vader in de jaren zestig ziek werd besloot Noël de gevederde vriendjes wat in de gaten te houden. Hij nam de passie over om zijn vader een plezier te doen. Om de resultaten wat te bevorderen schreef hij met zijn broer een brief naar Pol Jacqmijn, de legendarische duivenmelker en BRT-sportjournalist. Ze legden uit dat hun vader te ziek was om nog intensief met zijn vogels bezig te zijn en vroegen hem om raad of steun".
"Verrassend genoeg reageerde het duivensport-icoon op onze oproep en mochten we in Brussel vier uit te broeden eieren gaan ophalen. Dat leverde drie jongen op en ik moet zeggen dat die altijd goed gevlogen hebben. We hebben er zelfs mee gekweekt. Vandaag de dag heb ik nog steeds nakomelingen van die duiven".
Toen Noël in 1969 zijn café verliet hing hij ook zijn voetbalschoenen aan de haak. Hij concentreerde zich naast zijn job van melkhandelaar op de duivenmelkerij. In 1995 ging Noël op pensioen en kon hij zich voor de volle honderd procent concentreren op zijn liefhebberij. Hij is er nu zeven jaar intensief mee bezig en dat waren stuk voor stuk succesvolle jaren. Het duivenbestand groeide van ongeveer 70 tot 150 en de prijzen volgden elkaar op. "In de laatste vijf jaar behaalde ik 78 eerste plaatsen", zegt Noël trots.
Natuurlijk gaat dat allemaal niet zomaar. Er komt heel wat bij kijken. "Elke dag 's ochtends vroeg én 's namiddags de koten gaan kuisen, de beestjes water en eten geven", somt Noël op. "Daarbij komen ook de leervluchten voor de jonge duiven. Eerst vanop een kilometer afstand en dan verder tot bijvoorbeeld Ieper of Wervik. Om ze klaar te stomen voor de wedstrijden."
Ook de gezondheid van de blauw geschelpte fladderaars is van belang. Alle dieren worden ingeënt en voortdurend in de gaten gehouden. "Als er iets scheelt zijn we er direct bij", aldus Noël. Tenslotte houden hij en zijn vrouw zich ook bezig met de kweek. Die is heel belangrijk om ook in de toekomst successen te kunnen blijven boeken. "Af en toe moet je één van je sterkste duiven durven laten kweken. Nadien kan die dan wel geen wedstrijden meer vliegen maar je hebt geen andere keuze als je een sterke opvolging wil hebben."
________________________
Op 8 mei 2009 waren Noël en Francine 50 jaar getrouwd. Opnieuw reden voor een artikel van een halve bladzijde in de Krant van West-Vlaanderen.
Noël Lamsens en Francine Vandoorne vierden hun gouden huwelijksjubileum. De jubilarissen zijn bekende gezichten op De Ruiter. Noël had er 25 jaar een melk- en brandstoffenhandel en samen met zijn vrouw baatte hij tien jaar café De Ruiter uit.
Noël Lamsens werd op 13 januari 1935 geboren in het gezin van Gaston Lamsens en Emma Verstraete, die woonden op De Ruiter. Hij had drie broers en twee zussen. Zijn vader was melkhandelaar en later zette hij de zaak voort. Francine is de dochter van Remi Vandoorne en Suzanne Terryn uit Moorslede. Zij hadden een pluimveeslachterij. Francine liet haar eerste kreetjes horen op 13 juli 1935. Het gezin telde zes kinderen.
Noël en Francine ontmoetten elkaar op een dansfeest. Het was liefde op het eerste gezicht. Ze besloten algauw te trouwen. Hun huwelijk werd ingezegend op 11 april 1959. Francine, die meewerkte in de zaak van haar ouders, ging na haar huwelijk in café De Ruiter wonen. Tien jaar lang bediende ze haar klanten met hart en ziel. Ze hielp ook nog eens Noël met zijn melkronde. Het gezin kreeg drie kinderen.
Na 42 jaar besloten de jubilarissen het wat kalmer aan te doen en verhuisden naar de Ieperseaardeweg 3. Maar van rusten komt niet veel in huis. Noël heeft de handen vol met zijn duiven en verzorgt dagelijks de paarden van zijn zoon. De jubilaris speelde al vele keren kampioen met zijn duiven. Francine kweekt zelf haar geraniums. Ze is lid van Okra Zilverberg en gaat maandelijks naar de hobbyclub. Ze is trots op haar zelfgemaakte stukken.
Stamboom (genealogie/genealogy/généalogie) Lanssens-Denoo: 24.814 personen (individuals, personnes) d.d. 14 februari 2024 - site: http://lanssens.be